METODY WYCENY SPÓŁKI

Tutaj znajdziesz objaśnione w zrozumiały sposób najważniejsze metody wyceny spółek MŚP.

Cztery najważniejsze metody obliczania wartości firmy dla małych i średnich firm to metoda wielokrotna, metoda wartości aktywów netto, metoda wartości zysku i metoda DCF. Oto, co powinieneś wiedzieć o każdej metodzie. Prosto wyjaśnione i z przykładami.

Tematy pokrewne : Skorzystaj z naszej aktualnej wyceny firmy online, aby wycenić ją metodą wielokrotną, w oparciu o aktualne mnożniki i indywidualne czynniki wartości. Ponadto co miesiąc publikujemy aktualne mnożniki wyceny dla wielu krajów, sektorów i wielkości firm. Więcej szczegółowych informacji na temat sprzedaży firmy oraz tematu wyceny firmy znajdziesz w poradniku dotyczącym sprzedaży firmy oraz w poradniku ogólnym dotyczącym wyceny firmy .

Ocena firmy online, bezpłatny i bez rejestracji, natychmiastowa ocena, 13-stronicowy raport, algorytm oparty na tysiącach recenzji

> Do internetowego rankingu firm <

NAJWAŻNIEJSZE METODY WYCENY W SKRÓCIE:

Metoda wielokrotna

Orientacja na ceny zakupu osiągane dla podobnych firm

Metoda wartości netto

Wartości rynkowe obiektywnie istniejących środków trwałych w firmie

Uproszczona metoda wartości zarobków

Spółka jako inwestycja generująca określoną stopę procentową

Procedura DCF

Przyszłe przepływy pieniężne są dyskontowane odpowiednią stopą

Metoda wielokrotna

Aby zapoznać się z przeglądem naszych aktualnych danych rynkowych dotyczących mnożników wyceny .

Ocena = podstawowe dane pomnożone przez wielokrotność oceny

Metoda wielokrotna (także «metoda mnożnikowa») to procedura często stosowana w obszarze fuzji i przejęć. Metoda umożliwia szybkie sprawdzenie, czy oczekiwana cena zakupu przy sprzedaży przedsiębiorstwa jest realistyczna i odpowiednia zarówno dla kupującego, jak i sprzedającego. 

Wykorzystano ceny osiągane obecnie przez porównywalne firmy, które zostały już sprzedane. Bada się mnożnik („wielokrotność”, „mnożnik”), za który te spółki zostały sprzedane i stosuje się ten czynnik do spółki, która ma być wyceniona. Mnożnikami mogą być na przykład mnożniki zysku operacyjnego („mnożnik EBIT”), zysk przed odsetkami, podatkami, amortyzacją (mnożnik EBITDA) lub sprzedaż („mnożnik sprzedaży”).

Metoda jest odpowiednia przede wszystkim dla firm o długiej tradycji. W tym przypadku jako podstawę do oceny można wykorzystać rozwój zysków na przestrzeni kilku lat. Im lepsze wartości empiryczne, tym bardziej miarodajny będzie wynik. W każdym przypadku wskazane jest stosowanie metody wielokrotnej oprócz sprawdzenia wiarygodności wartości przedsiębiorstwa wynikającej z innej metody.

Orientacyjna wartość firmy określona za pomocą mnożnika odpowiada „wartości przedsiębiorstwa”. Jest to wartość kapitału własnego plus dług finansowy. Oznacza to, że dług finansowy należy odjąć od ustalonej wartości firmy na wartość kapitału własnego.

Wycena metodą wielokrotną EBIT

Oceniając firmę metodą mnożnika EBIT, średni zysk netto przed opodatkowaniem („EBIT”, zysk przed opodatkowaniem) z ostatnich kilku lat mnoży się przez mnożnik EBIT. Zyski przed opodatkowaniem i odsetkami są uwzględniane w taki sposób, aby mnożniki pozostały porównywalne dla spółek o różnych stawkach podatkowych i strukturach kapitału dłużnego. Dla mniejszych firm o sprzedaży do 20 mln obserwowany rozstęp dla wskaźników mieści się głównie w przedziale 4 – 10. Wielokrotność 6 lub więcej oznacza, że firma jest bardzo atrakcyjna. To, gdzie firma mieści się w tym przedziale, zależy od liczb i wielu różnych „miękkich czynników”. 

NIMBO wykorzystuje mnożniki EBITC do wyceny spółek

Tutaj za podstawę przyjmuje się EBIT plus całe wynagrodzenie zarządu (pensja brutto, składka pracodawcy na ubezpieczenie społeczne, wydatki na samochód).

W mniejszych firmach dyrektor zarządzający może w pewnym zakresie samodzielnie ustalać swoje wynagrodzenie. „EBITC” umożliwia porównanie z siłą zarobkową innych firm bez zniekształceń spowodowanych płacami wyższymi lub niższymi od płacy rynkowej, osobliwościami w strukturach kapitałowych i różnymi stawkami podatkowymi. W wariancie EBIT korygowane jest również wynagrodzenie kierownika, jednak NIMBO preferuje wariant EBITC, ponieważ z empirycznego punktu widzenia lepiej wyjaśnia obserwowane oferty kupna niż wariant EBIT.

Wycena metodą wielokrotną EBITDA

W przeciwieństwie do EBIT, EBITDA (zysk przed odliczeniem odsetek, podatków, amortyzacji) nie obejmuje amortyzacji. Przy takim samym EBIT, EBITDA firmy kapitałochłonnej może być znacznie wyższa niż spółki kapitałochłonnej.

W przypadku kapitałochłonnych spółek o wysokiej wartości wewnętrznej, z punktu widzenia nabywcy sensowna jest praca z mnożnikami EBITDA, gdyż poziom amortyzacji pozwala na pewną dowolność, co może zniekształcić wynik. Zawsze należy wziąć pod uwagę, w jakiej fazie cyklu inwestycyjnego znajduje się firma. Zbliżają się inwestycje?

Ocena z wielokrotnościami sprzedaży

Z punktu widzenia inwestora szczególnie interesujący jest możliwy zysk spółki. Jeśli jednak bieżący zysk nie jest znaczący, bardzo mały lub nawet ujemny, należy przyjrzeć się innej metryce, takiej jak sprzedaż. Może to mieć sens, na przykład, jeśli kupujący wierzy w poprawę rentowności sprzedaży przy pomocy własnych, istniejących, bardziej efektywnych struktur kosztów. Potencjalny nabywca przy tej metodzie podejmuje większe ryzyko i musi wierzyć, że firma będzie przynosić zyski w przyszłości. 

Wielokrotna ocena sprzedaży może być również wykorzystana jako uzupełnienie lub do sprawdzenia wiarygodności innych ocen.

Mnożniki przychodów są znacznie mniejsze niż mnożniki EBIT. Obserwowany zakres wynosi głównie od 0,2 do 2, w zależności od branży, rentowności, perspektyw wzrostu i niektórych innych czynników. Wielokrotności sprzedaży w zakresie 0,2-0,6 są realistyczne dla firm o niskim wzroście i mało rentownych lub nierentownych. W zależności od wielkości sprzedaży, nawet zmiana mnożnika sprzedaży o współczynnik 0,1 może mieć duży wpływ na wartość firmy.

Jeśli przeprowadzisz wycenę zarówno EBIT, jak i wskaźnikami sprzedaży, a wycena wskaźnikiem sprzedaży da wyższą wartość niż ocena wskaźnikiem EBIT, oznacza to niższą rentowność sprzedaży niż w porównywalnych spółkach.

Przykład obliczeń dla metody wielokrotnej:

  1. Przykładowa firma osiąga obecnie 1 milion zrównoważonych dochodów przed odliczeniem odsetek i podatków (EBIT). „Zrównoważony” oznacza, że jest prawdopodobne, że taki zysk będzie można osiągnąć również w przyszłości. 
  2. Na rynku można zaobserwować, że małe i średnie firmy są najczęściej sprzedawane w przedziale 4-7-krotności EBIT. 
  3. Ponieważ spółka znajduje się w sytuacji lepszej od średniej w wielu „miękkich czynnikach” (np. nieliczne ryzyka klastrowe w strukturze klientów), spółka jest oceniana z wielokrotnością EBIT równą 6 na górnym końcu obserwowanego przedziału. 
  4. Wartość przedsiębiorstwa: 1 milion x 6 = 6 milionów (jest to tzw. „wartość przedsiębiorstwa”)
  5. Wyprowadzenie ceny sprzedaży („wartości własnej”) z wartości przedsiębiorstwa: Spółka posiada kredyt bankowy w wysokości 1 miliona, który przejmuje kupujący. Jest to odejmowane od wartości przedsiębiorstwa i daje cenę sprzedaży kapitału firmy.
  6. Podstawowa cena sprzedaży = 6M – 1M = 5M 
  7. W momencie sprzedaży firma miała tymczasowo wyjątkowo wysokie zapasy o wartości 1 miliona.Zwykła średnia wynosi 500 000. Ponieważ w tym przypadku zapasy można sprzedać z dużą pewnością, do ceny sprzedaży dodaje się 500 tys. (tzw. korekta bilansu zamknięcia).
  8. Ostateczna cena sprzedaży: 5M + 0,5M = 5,5M

Metoda wartości substancji

Wycena = wewnętrzna wartość firmy

Jest to najprostsza metoda określania wartości wewnętrznej.

Dodajesz wartości środków trwałych i obrotowych w cenach rynkowych z bilansu, korygujesz je o ukryte rezerwy i odliczasz podatki, długi i zobowiązania. 

To, co obiektywnie tam jest, jest cenione, niezależnie od interesów sprzedającego czy potencjalnego nabywcy.  

Główną wadą tej metody jest to, że całkowicie ignoruje przyszłość firmy. Na przykład nie uwzględnia przyszłych dochodów, wiedzy i doświadczenia pracowników ani nawiązanych relacji z klientami i dostawcami. Projekty, które są w fazie pozyskiwania i produkty, które są w fazie rozwoju, są również ignorowane. Wartość aktywów netto wskazuje na raczej niską wartość firmy.

W przypadku sprzedaży przedsiębiorstwa wartość wewnętrzna ma przede wszystkim wartość informacyjną i zwykle znajduje się poniżej zakresu wyceny wielu metod, ponieważ nie wykazuje się wartości firmy ani potencjalnego zysku powyżej minimalnej stopy procentowej.

W przypadku, gdy wartość aktywów netto nie jest oprocentowana adekwatnie do ryzyka lub firma poniesie stratę, wartość spółki finansowej – bez żadnych efektów grupowych zwiększających wartość z potencjalnym nabywcą – jest w zasadzie taka sama jak wartość likwidacyjna.

Sensowne jest stosowanie metody wartości aktywów netto w połączeniu z innymi, bardziej optymistycznymi metodami, takimi jak metoda wartości wypracowanej (patrz rozdział dotyczący metod uśredniania) . Metoda ta zupełnie nie sprawdza się w branżach, w których środki trwałe odgrywają znikomą rolę, a decydujące znaczenie mają wartości niematerialne (np. firmy konsultingowe czy software’owe).

Przykład obliczeń dla metody wartości aktywów netto:

Wartość majątku trwałego i obrotowego (w cenach rynkowych)1 000 000 EUR
– Zobowiązania/Długi– 500 000 EUR
– Rozliczenia międzyokresowe– 100 000 EUR
+ Zwolnienie zbędnych ekonomicznie rezerw+ 100 000 EUR
= wartość wewnętrzna= 500 000 EUR

Znaczenie metody wartości aktywów netto

Metoda wartości aktywów netto odgrywa dziś jedynie podrzędną rolę. Zaletą jest bez wątpienia prosta aplikacja i dobra identyfikowalność wyniku. Niska wartość informacyjna dla wielu firm jest negatywna, ponieważ wartości niematerialne i przyszły rozwój nie są brane pod uwagę.

Metoda wartości aktywów ma sens jako metoda uzupełniająca. Określa ilościowo wartość godziwą istniejących aktywów spółki i pokazuje rzeczywistą wielkość kapitału własnego. Jest to ważne z punktu widzenia finansowania.

uproszczona metoda zarobkowa

Wycena = dochód podzielony przez stopę kapitalizacji

Wyceniając spółkę metodą zdyskontowanych zysków, postrzega się ją jako inwestycję, która przynosi stałe zyski. Te stałe zwroty są wyceniane zgodnie z matematycznym wzorem nieustannego rocznego strumienia dochodów. Średnie oczekiwane trwałe zyski po opodatkowaniu w ciągu najbliższych trzech do pięciu lat są dzielone przez stopę procentową skorygowaną o ryzyko („stopa kapitalizacji”). Z ustalonej w ten sposób wartości wynika wartość kapitału własnego (tzw. „wartość kapitałowa”).

Ponieważ metoda zdyskontowanych zarobków opiera się na prognozach, wartości bazowe powinny być jak najbardziej realistyczne. Wynik należy również sprawdzić pod kątem wrażliwości na zmienione założenia (np. niższy/wyższy dochód i stopa procentowa). Zawsze pojawia się pytanie, w jakim stopniu istniejąca siła zarobkowa ocenianej firmy może zostać przeniesiona na kupującego w przypadku sprzedaży.

Maszyny lub zapasy towarów, które są niezbędne do normalnej działalności, są już uwzględnione w tych obliczeniach, ponieważ są one warunkiem wstępnym osiągnięcia trwałego dochodu, na którym opiera się wycena.

Obliczanie odsetek kapitalizacyjnych

Stopa procentowa kapitalizacji = podstawowa stopa procentowa plus premia za ryzyko rynkowe plus premia za ryzyko specyficzne dla spółki

Na stopę kapitalizacji składają się trzy czynniki.

 Podstawowa stopa procentowa, zwana również stopą procentową wolną od ryzyka. Zwykle jest to oprocentowanie obligacji rządowych o terminie zapadalności 10 lub 30 lat. Na koniec 2021 roku podstawowa stopa procentowa w Niemczech wynosiła około 0,10%.

Premia za ryzyko rynkowe, która odzwierciedla ryzyko przedsiębiorcy w danej branży i kraju.

Specyficzna dla firmy premia za ryzyko, która ocenia specyficzne ryzyko biznesowe firmy.

Na przykład stopa procentowa w wysokości około 20% jest zwykle realistyczna dla wyceny przedsiębiorstwa rzemieślniczego ze względu na często większą zależność od właściciela. Zostało to udowodnione empirycznie przez realne ceny skupu.

Czynniki stosowane do określenia premii za ryzyko

Zamienność : Firma może być szybko, bezpiecznie i bez wysokich kosztów monetyzowana. Zwykle nie dotyczy to spółek nienotowanych na giełdzie.

Rola właściciela firmy: Firma jest bardzo zależna od właściciela firmy. Wszystkie decyzje i kontakty skupiają się na nim.

Strategia firmy: Nie ma zrozumiałej krótko-, średnio- i długoterminowej strategii.

Konkurencja: Presja konkurencyjna jest wysoka, a jako mała firma o niewielkim udziale w rynku istnieje zwiększone ryzyko presji na marże, a nawet wyparcia z rynku.

Struktura klientów: Duża część obrotów jest dokonywana z zaledwie kilkoma klientami. Nie ma prawie żadnych przeszkód dla klientów związanych ze zmianą. Klienci zestarzeli się wraz z właścicielem i znikną w dającej się przewidzieć przyszłości.

Struktura dostawców: Zależność od poszczególnych dostawców może prowadzić do wąskich gardeł w dostawach lub opóźnień w produkcji i nie ma alternatywy.

Zarządzanie: Nie ma wystarczających kwalifikacji i/lub doświadczenia. Istnieje ryzyko, że po zmianie właściciela opuści firmę.

Pracownicy: Poziom wyszkolenia pracowników jest raczej niski. Na rynku pracy trudno znaleźć odpowiednio wykwalifikowanych pracowników, co ma negatywny wpływ na przyszły wzrost. Istnieje zależność od kilku kluczowych osób, które nie są łatwe do zastąpienia.

Sprzedaż jednorazowa: Sprzedaż jest generowana głównie z klientami jednorazowymi.

Przykład obliczeń dla metody siły zarobkowej:

pozycja początkowa

  • Zrównoważony dochód: 1 000 000 (średnia skorygowanych zarobków z ostatnich trzech lat)
  • Zastosowana podstawowa stopa procentowa: 2% (stopa procentowa wolna od ryzyka)
  • zastosowana premia za ryzyko rynkowe: 8% (premia rynkowa dla branży)
  • Specyficzna dla firmy premia za ryzyko: 10% (ponieważ jest powyżej średniej i zależy od właściciela i wielkości firmy)

Obliczanie odsetek kapitalizacyjnych

  • Stopa kapitalizacji = bazowa stopa procentowa + premia za ryzyko rynkowe + premia za ryzyko specyficzne dla przedsiębiorcy = 2% + 8% + 10% = 20%

Pytanie z punktu widzenia kupującego

  • Jako alternatywę dla zakupu firmy, ile pieniędzy kupujący musiałby zainwestować w alternatywną inwestycję o takim samym ryzyku, aby osiągnąć zwrot w wysokości 1 000 000?

Obliczanie wartości wypracowanej

  • Wartość dochodu = dochód / stopa kapitalizacji = 1 000 000 / 20% = 5 000 000

Wniosek / interpretacja

  • Przy cenie zakupu do 5 000 000, kupujący ma sens zainwestować pieniądze w firmę. Przy cenie zakupu przekraczającej 5 000 000 mógłby zarobić lepszy zwrot gdzie indziej z pieniędzmi przy takim samym ryzyku.

Znaczenie metody zdyskontowanych zysków w Niemczech

W Niemczech metoda zdyskontowanych dochodów jest najbardziej rozpowszechnioną metodą (IDW S 1). Jest to procedura wyceny przewidziana przez prawo dla wyceny spółek na potrzeby podatku od spadków i darowizn. Metoda zdyskontowanych dochodów jest odpowiednio stosowana przez organy podatkowe i jest powszechnie akceptowana w sporach sądowych.

W celu oceny małych i średnich przedsiębiorstw rzemieślniczych grupa robocza konsultantów biznesowych z branży rzemieślniczej, którzy określają wartość, opracowała standard AWH. Opiera się również na metodzie zdyskontowanych zysków i jest odpowiednio dostosowywany do specyfiki tych spółek. Więcej informacji na temat oceny zgodnie z normą AWH można uzyskać w ZdH.

Metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF) 

Metoda ta ma swoje korzenie w klasycznych kalkulacjach inwestycyjnych. Na arenie międzynarodowej jest to metoda oceny o najwyższym poziomie świadomości.

Teoretycznie metoda DCF daje najbardziej precyzyjną wartość firmy. Sedno sprawy polega jednak na konieczności szczegółowego zaprojektowania przyszłych zysków lub przepływów pieniężnych oraz odpowiadających im stóp procentowych skorygowanych o ryzyko (wskaźnik wpływu), aby zdyskontować je do ich wartości bieżącej.

Przewagą nad metodą wartości zysku jest duża elastyczność, ponieważ nie trzeba zakładać tylko jednego „zrównoważonego plonu”, ale można prognozować osobno rozwój sytuacji dochodowej na przykład na następne 5 lat. Zwiększa to jednak również złożoność i potrzebę wyjaśnienia oceny.

Metoda DCF jest bardziej odpowiednia do określania wartości firmy dużych firm. Punktem wyjścia jest zawsze biznesplan na najbliższe 5-7 lat. Ta metoda zwykle prowadzi do wyższych wartości firmy.

W przeciwieństwie do metody zdyskontowanych zysków, która jako punkt wyjścia przyjmuje przyszłe zyski, tutaj rozważane są nadwyżki płatności, tzw. przepływy pieniężne.

Rozróżnia się metodę brutto lub metodę podmiotową oraz metodę netto lub metodę praw własności. W praktyce najczęściej stosowana jest metoda podmiotowa, za pomocą której określa się wartość przedsiębiorstwa, czyli wartość przedsiębiorstwa wraz ze zobowiązaniami finansowymi.

Tutaj wolne przepływy pieniężne przedsiębiorstwa, w tym odsetki od pożyczonego kapitału, są dyskontowane do dnia dzisiejszego za pomocą średnioważonego kosztu kapitału środków finansowych zaangażowanych w przedsiębiorstwie. Przy obliczaniu wartości bieżącej netto należy przede wszystkim wykazać potencjał operacyjny przedsiębiorstwa.

W miarę możliwości należy brać pod uwagę cały cykl inwestycyjny, ponieważ inwestycje w majątek obrotowy i trwały mają istotny wpływ na przepływy pieniężne.

Prognoza przepływów pieniężnych i wybór czynników dyskontujących to parametry, które można wykorzystać do przesunięcia wyników w pożądanym kierunku. Aby wyniki były wiarygodne, niezbędna jest analiza wrażliwości pokazująca wpływ zmian założeń na wartość firmy. 

Co do zasady wybór między metodą DCF a metodą zdyskontowanych zysków nie ma wpływu na wynik wyceny, jeżeli przesłanki są tożsame. Decyzję o wyborze jednej z metod ewaluacji należy zatem uzależnić od grupy docelowej i celu ewaluacji.

Różne metody uśredniania / metody mieszania

Ze względu na szacowanie wartości metoda zdyskontowanych zysków jest obarczona niepewnością. Metody łączone uwzględniają w swojej ocenie również istotę spółki.

Ideą metod uśredniania jest uwzględnienie zarówno przeszłych, jak i przyszłych oczekiwań i zagrożeń. Prowadzi to do wysokiego poziomu akceptacji, także i przede wszystkim wśród firm z sektora MŚP. Firmy handlowe i rzemieślnicze oraz firmy z sektora produkcyjnego wykorzystują je do planowanych transakcji, ale często są również wykorzystywane do rodzinnego planowania sukcesji wewnętrznej.

Wynik oparty jest na średniej ważonej wartości aktywów i wartości zysków. Ważona zwykle oznacza, że do wartości aktywów netto dodaje się dwukrotność wartości zysku. Wynik podzielony przez trzy i pomnożony przez aktywa nieoperacyjne daje wartość przedsiębiorstwa. Stosowane są jednak również metody alternatywne, w których odmiennie ważone są proporcje majątkowe i dochodowe w wartości całkowitej.

Metoda wartości średniej lub metoda berlińska

W przypadku metody średniej wartości lub metody berlińskiej średnia arytmetyczna jest tworzona z wartości zysku i wartości aktywów netto. Opiera się na założeniu, że wysokodochodowe firmy o niskim poziomie finansowania są zazwyczaj narażone na dużą presję konkurencyjną, która prawdopodobnie zmniejszy te zyski w przyszłości. 

Wycena = (wartość zarobków + wartość aktywów netto) / 2

Proces wiedeński

Metoda wiedeńska oblicza również średnią arytmetyczną wartości zysku i wartości aktywów netto (wartości aktywów). Jednak obliczenie tych dwóch wartości różni się od np. metody berlińskiej. 

Uogólnienie czynników najtrudniejszych do określenia sprawia, że procedura wiedeńska jest procedurą uproszczoną. Stopa procentowa kapitalizacji jest ustalona na dziewięć procent. Niepewną prognozę przyszłych zysków można obejść, biorąc średnią z ostatnich trzech lat obrotowych. Metoda wiedeńska jest często stosowana jako metoda alternatywna, jeśli strony nie mogły uzgodnić innych metod wyceny.

Wycena = (wartość zarobków + wartość aktywów netto) / 2

Metoda nadwyżki

Metoda nadwyżki zysku jest kolejną metodą uśredniania i opiera się na założeniu, że zysk w długim okresie odpowiada jedynie rozsądnemu zwrotowi z wartości aktywów.

W wyniku przekonania, że wyższe marże zysku będą z czasem maleć, nadwyżki zysków przekraczające normalne oprocentowanie są kapitalizowane według wyższej stopy procentowej. Czynnikami, które mogą odpowiadać za spadek zysków są np. słabsza gospodarka, wzmożona konkurencja itp.

Do wyceny należy ustalić dwie rzeczy:

  1. Kwota stopy procentowej, przy której wartość aktywów netto przynosi długoterminowe odsetki („normalna stopa procentowa”).
  2. Liczba lat, za które należy zastosować nadwyżkę zysku, która jest dodawana do wartości aktywów netto.

Od efektywnego zysku odejmuje się odsetki od wartości wewnętrznej związanej w spółce po cenach odtworzeniowych przy normalnym oprocentowaniu. Ten „nadwyżkowy zysk” przekraczający normalną stopę procentową jest dodawany do wartości aktywów netto przez określoną liczbę lat. Zwykle stosuje się okres 3-8 lat.

Ocena

= wartość wewnętrzna + wartość pieniężna nadwyżki zysków

= wartość aktywów + liczba lat z nadwyżką zysku x (zysk – (normalna stopa procentowa x wartość aktywów)) 

Przykład liczbowy: 1 000 000 + 3 x (200 000 – (10% x 1 000 000)) = 1 300 000

Znaczenie metody nadwyżki zysku: Nie odgrywa ona żadnej roli w praktyce wyceny przedsiębiorstw.

Metoda szwajcarska lub metoda Praktiker

Metoda praktyka jest łatwa do zrozumienia i zrozumienia i jest często używana jako pierwszy punkt odniesienia zarówno dla kupującego, jak i sprzedającego. 

W przypadku firm odnoszących sukcesy metoda praktyczna prowadzi do bardzo konserwatywnych, niskich wartości dla firmy. 

Z tej metody wyceny korzystają również szwajcarskie organy podatkowe. Oczekuje stopy kapitalizacji na poziomie 9,5%. 

Wycena = 2/3 x wartość wypracowana + 1/3 wartość wewnętrzna

Proces Stuttgarcki

W metodzie stuttgarckiej wartość firmy wynika z sumy wartości aktywów netto i wartości zysku. Metodę tę stosowano przede wszystkim do ustalania wartości biznesowej spółek nienotowanych na giełdzie w przypadku dziedziczenia lub darowizny. Ponieważ procedura ta nie jest już aktualna, została zniesiona w 2009 r.

przypadki specjalne

Przypadek szczególny: wycena startupu

Szczególny przypadek: niska wydajność z dużą ilością substancji

Metoda Schnettlera dotyczy szczególnego przypadku spółek o niskiej rentowności lub nierentownych, o wysokiej wartości wewnętrznej, które nie płacą odpowiednich odsetek od substancji. To moja mieszanka wartości wewnętrznej i wartości zarobkowej.

Straty księgowe powstają w wyniku amortyzacji wysokiego poziomu rzeczowych aktywów trwałych. Kupujący rozlicza rzeczowe aktywa trwałe po obniżonych kosztach odtworzenia, co zmniejsza amortyzację i odpowiednio zwiększa dochody.

Często Zadawane Pytania

Jaka jest najlepsza metoda wyceny firmy?

W zależności od przyczyny oceny i fazy, w której znajduje się firma, jedna lub druga metoda może mieć większy sens. Zalecamy wypróbowanie kilku metod, aby wyczuć zakres, w którym porusza się wartość. Nimbo pracuje metodą wielokrotną.

Jak działa metoda wielokrotna?

Ta metoda wymaga aktualnych cen z porównywalnych firm jako podstawy do obliczeń. Bada się mnożnik („wielokrotność”, „mnożnik”), za który te spółki zostały sprzedane i stosuje się ten czynnik do spółki, która ma być wyceniona. Mnożnikami mogą być na przykład mnożniki zysku operacyjnego („mnożnik EBIT”), zysk przed odsetkami, podatkami, amortyzacją (mnożnik EBITDA) lub sprzedaż („mnożnik sprzedaży”).

Jaką metodą ocenia się start-up?

W przypadku start-upu, który jeszcze nie przynosi zysków i mocno się rozwija, oceniasz obietnicę na przyszłość. Metodę DCF można zastosować do biznesplanów start-upów. Stosowana stopa dyskontowa wynika z oczekiwanej stopy zwrotu inwestorów.

Dla kogo odpowiednia jest metoda wielokrotna (metoda mnożnikowa)?

Ta metoda jest odpowiednia przede wszystkim dla długoletnich, rentownych firm. W tym przypadku jako podstawę do oceny można wykorzystać rozwój zysków na przestrzeni kilku lat. Im bardziej stabilne wartości empiryczne, tym bardziej znaczący jest wynik. Ta metoda nie jest odpowiednia dla firm, które przynoszą straty lub są w fazie silnego wzrostu.